Kort gezegd
Omdat je wilt onthouden hoe jullie wáren, niet alleen maar hoe jullie er uitzagen.
Waarom documentaire gezinsfotografie? Iets meer uitleg graag…
Traditionele gezinsfotografie focust op hoe iedereen eruit ziet, op het maken van een zo mooi mogelijk plaatje, met perfecte belichting en fijne poses die geluk en geborgenheid uitstralen. Maar dat perfecte plaatje is niet perse het realistische plaatje. In ieder geval niet de hele dag… In documentairegezinsfotografie gaat het erom hoe het voelt, het gaat om de dagelijkse beslommeringen, de gelukkige en de minder mooie momenten. Het gaat om precies dat wat je je later herinnert van je kindertijd: de liefde, maar ook de ruzies en weer goedmaken, samen ontbijten op zondagochtend, uitgeschopte sokjes omdat blote voetjes gewoon fijner is.
Het leven met kleine kinderen is geweldig, maar ook ontzettend vermoeiend, druk en rommelig. Het gaat dwars door het hele huis heen, van kamer naar keuken naar boven in 5 minuten. Binnen, buiten, weer naar binnen. Je hebt soms niet eens de tijd om er bij stil te staan. Geen tijd om te beseffen hoe goed jullie het eigenlijk voor elkaar hebben.
Met mijn foto’s herinner je je later hoe het was om kind of ouder te zijn in jullie gezin. Niet in ieder willekeurig gezin, maar precies júllie gezin. Met jullie gebruiken, jullie manier om je liefde aan elkaar te tonen, jullie manier van ruzie maken en het weer goedmaken. Ik geef je herinneringen aan het favoriete shirt van je dochter. Beetje versleten, beetje te klein, maar het mag nog niet weg! Ik geef je herinneringen aan de favoriete houding van je zoon, die op zijn zij met zijn hoofd op zijn arm met de auto’s ligt te brrrroemen. Ik geef je de herinneringen aan de tijd dat je ‘s avonds op de bank ploft nadat de kinderen eindelijk op bed liggen. Herinneringen van samen chipjes eten op de bank voor de tv, herinneringen van op zondagochtend met alle kids in bad.
Met deze foto’s onthoud je hoe het echt was. En als we elkaar in de loop van de tijd vaker ontmoeten, zie je ook hoe jullie leven door de jaren heen verandert. Grotere kinderen, andere huisdieren, andere manier van spelen en ander interieur.
Met mijn foto’s kunnen jullie kinderen zien hoe veel er van ze gehouden werd (en wordt), hoe leuk jullie het hadden en ook dat het soms gewoon een beetje saai of mopperig was.
Als dit is wat je jezelf en je kinderen cadeau wilt geven, dan ben je aan het juiste adres.
Wat is documentaire gezinsfotografie?
Het is niet zozeer een stijl, als wel een manier waarop de fotograaf te werk gaat.
Documentair betekent waarheidsgetrouw, wat inhoudt dat een documentair fotograaf een deel van de werkelijkheid laat zien. Een foto van een documentair fotograaf is nooit in scene gezet, mensen hoeven niet te poseren en ook niet daar te gaan staan waar het licht het mooist is. Je hoeft dus niet van tevoren naar de kapper, je huis hoeft niet opgeruimd, je hoeft niet na te denken over wat je wel of niet moet doen als die camera in de buurt is. Het enige wat je hoeft te doen is vader of moeder zijn, partner zijn en vooral: jezelf. Altijd strak in de make up? Dan ook als ik er ben. Op zondag tot 12 uur ‘s ochtends in je pyjama? Dan ook als ik er ben. Want dat is wie jullie zijn.
Makkelijk gezegd natuurlijk, gewoon zijn wie je bent. Dat valt al lang niet altijd mee zonder fotograaf in huis, maar nu drentelt er ook nog een dame met een camera om je heen.
Ten eerste: als ik bij jullie ben, dan probeer ik niet onzichtbaar te zijn. Dat lukt sowieso al niet met mijn 1 meter 80, maar het is ook compleet zinloos en heel ongezellig. Ik ben gewoon een tijdje bij jullie op bezoek. We kletsen, leren elkaar kennen en lachen allemaal even hard om de gekke fratsen van de kinderen. Dit maakt het voor jullie een stuk minder ongemakkelijk, en zo heb ik ook een leuke werkdag.
En het gaat niet alleen om de lol, als ik júllie moet laten zien op mijn foto’s dan moet ik ook de kans krijgen om jullie te leren kennen. Daarom duren mijn shoots ook minimaal 3 uur. Dan kunnen we elkaar rustig leren kennen, kunnen jullie wennen aan aan die camera in huis en kan ik ook jullie echte ik vangen.
En daarom sta ik ook niet achter een plant verscholen de foto’s te maken, maar zit ik er soms letterlijk middenin. Omdat dat de enige mogelijkheid is om het gevoel weer te geven hoe het was. Hoe het was om een peuter van 3 te zijn in jullie gezin. En hoe het was om moeder van 2 kleine dreutels te zijn aan het eind van een slopende dag.
Want dat maakt uiteindelijk de beste fotoreportage: herinneringen aan hoe het écht was.
Wil je meer weten? Ben je enthousiast of heb je nog twijfels? Neem gerust contact met me op, dan praten we samen verder over wat bij jullie gezin past. Als je eerst eens wilt kijken wat je van een reportage kunt verwachten, kijk dan eens bij de blogs of naar de slideshows van verschillende shoots op mijn youtubekanaal.