234965e3-1de8-4d91-b6f9-5db50184f5a9

What doesn’t break you makes you stronger.

by Persoonlijk

Over veerkracht en persoonlijke missie – en hoe ik aan die gekke hand kom.

Simon Sinek schreef in zijn boek de Golden Circle – Start with Why over Why, How en What. Officieel is het een marketingverhaal, maar je kunt het ook makkelijk op jezelf toepassen. Wat drijft je? Waarvoor kom je elke dag je bed uit?

Leuke dingen om jezelf af te vragen als je thuis zit met een burn-out, nog leuker om jezelf af te vragen voordat je thuis komt te zitten met een burn-out.

Wat is nu eigenlijk de rode draad in wat ik doe? Ik heb zoveel verschillende dingen gedaan, ik vind zoveel leuk: ik ben fanatiek roeicoach geweest, heb lesgegeven in statistiek (ja, echt!), ik coach op de werkvloer, ik ben organisatieadviseur en ik ben gezinsfotograaf. Zie jij hem?

Voor mij duurde het even, maar ik weet het nu: waar ik blij van word is om mensen te laten zien hoe sterk ze zijn, dat ze meer kunnen dan ze denken, wat ze kunnen leren en hoe goed ze het voor elkaar hebben. Waar ik blij van word is van optimisme, van kansen zien en elkaar helpen ze te benutten.

En ineens passen al mijn banen en projecten daar in:

Neem nu project Thuisfront. Dat doe ik voor gezinnen van uitgezonden militairen, maar eigenlijk nog veel meer voor degenen thuis. Die er met dubbele kracht tegenaan moeten om het gezin en hun werk draaiende te houden. Die mama en papa tegelijk moeten zijn. Die het kunnen. Die het doen. Die alleen even niet meer de tijd hebben om stil te staan en te zien hoe goed ze het kunnen. Terwijl dat zo belangrijk is als je het zwaar hebt. Met mijn foto’s kan ik ze dat geven.

project thuisfront over gezinnen van uitgezonden militairen
Met de buggy over de skatebaan. “Dat doet hij altijd met zijn vader. Nu doe ik het maar met hem, al kan zijn vader veel harder.”

Of project De Omdenkers:

Over mensen die hun zomervakantie in Corona-rook op zagen gaan, misschien even teleurgesteld waren, maar met een nog veel leuker idee de zomervakantie tegemoet gingen.

project De Omdenkers over veerkracht in tijden van Corona.
Vakantie in Griekenland werd met de fiets door Nederland en aan het einde van elke dag pas ontdekken hoe je slaapplek voor de nacht eruit ziet. Luxe B&B, zolderkamer of pipowagen in de boomgaard?

Deze voorbeelden gaan over kracht en veerkracht. Een goed voorbeeld dat voor ons allemaal geldt is heel recent. Als we terugkijken op de afgelopen maanden van Corona, dan was er in het begin paniek: half-lege supermarkten en stress om de combinatie van werk en zorg. En toen wenden we daaraan. En lieten we als diersoort weer eens zien hoe veerkrachtig we zijn en dat we overal een oplossing op kunnen vinden om het niet alleen werkbaar, maar zelfs leuk te maken. Er ontstonden mooie initiatieven: collectief applaus voor de zorg, pubquizzes via Skype om toch contact te houden en hoogwerkers werden kosteloos beschikbaar gesteld om toch oog in oog met dierbaren te kunnen blijven staan. En ineens was het vanzelfsprekend om thuis te werken en dat onze collega’s konden zien dat we thuis ook nog een heel leven hebben. En dat we nog steeds “professioneel” kunnen zijn, ook al racet er af en toe een peuter door de videocall heen.

En dat is veerkracht: even indeuken en dan terugveren en verder gaan, misschien wel hoger springen dan je daarvoor deed. Het is die veerkracht die ik mooi vind. Waar ik in geloof en blij van word. En ik geloof dat het ook andere mensen energie kan geven om die veerkracht te zien. En als ik dat nou maar genoeg laat zien, dat het dan de wereld een pietsie beetje leuker kan maken.

Mag je dan niet verdrietig zijn? Mag het dan nooit tegenzitten? Natuurlijk wel! Het is niet alleen maar leuk. We verliezen mensen die ons lief zijn, we verliezen misschien onze baan, we hebben wel eens pijn. Dat is naar. Echt naar. Maar de vraag is, wat gebeurt er daarna? Krabbel je op? Hoe doe je dat? Wat leer je van wat er gebeurd is? “What doesn’t break you makes you stronger.”

Onbewust was dat ook mijn motto toen ik in 2004 door een ongeluk mijn linkerduim verloor. Pols en arm in puin, ik kon geen vinger aan mijn linkerhand meer bewegen. Ik werd geopereerd (en nog een paar keer) en ging revalideren. Ik had me voorgenomen om met 9 vingers meer te kunnen dan ik ooit met 10 kon. Bleek één van de fases van rouwverwerking te zijn. Zal best, het heeft me in ieder geval geholpen om heel snel weer zelfstandig te kunnen wonen en alles weer op te pakken wat ik graag wilde. Natuurlijk kon ik bepaalde dingen niet meer. Maar overal was een oplossing voor te vinden, en wat ik niet kon, dat vroeg ik. Dat vinden mensen namelijk helemaal niet erg, helpen. Moest ik ook ontdekken, maar ik heb het geleerd.

Dat is wie ik ben en hoe ik dingen aanpak. Dat is de energie die ik meeneem bij alles wat ik doe, of dat een verandertraject is of een fotoshoot. Denken in mogelijkheden, niet in problemen. En overal de lol van inzien.

Melissa Muilwijk gezinsfotograaf
20200311-DSC_9316-1

Day in the life gezinsshoot bij Harriëtte & kids

by Geen categorie

Nog 16 nachtjes slapen, dan is papa thuis! Voor project Thuisfront deed ik een gezinsshoot bij Harriëtte en haar 3 kinderen. Een gewone day in the life gezinsshoot, maar dan met één belangrijk persoon minder op de foto: papa is als militair voor een aantal maanden uitgezonden naar ver weg. En toch was hij er een beetje bij, met de foto’s op het aftelbord, de bloemen voor de verjaardag van één van de kinderen en voor iedereen een eigen kaart op het dressoir.

Het is een mooi aandenken geworden voor iedereen. De oudste die zo graag goochelt en grapjes uithaalt en die inmiddels zo lekker zelf kan lezen, de middelste die nu zo netjes binnen de lijntjes kan kleuren en de jongste die er op los boeft. Met twee handjes uit een beker drinkt en daarna lekker met de vork in de melk zit te roeren. Laarsjes verkeerd om aan en lekker druifjes snoepen als je denkt dat mama het niet ziet. Maar ook het samen spelen, samen koken en kroelen met mama. De kleine grote dingen van het leven met kleine kinderen.

Dit zijn de dingen die papa gemist heeft de afgelopen maanden. De ontwikkeling van de kinderen die zo ontzettend snel gaat op deze leeftijd. Maar dit zijn ook de dingen waarvan je denkt: dat onthoud ik wel. Maar weet je, dat doe je niet. Niet alles. Niet alsof je het voor je ziet. Ik weet het van mezelf, dingen die ik van de oudste niet opgeschreven of gefotografeerd heb omdat ik dacht dat ik het wel zou onthouden. Niet dus. En dat maakt deze foto’s zo mooi en belangrijk. Voor nu, maar vooral voor later.

Welke herinneringen van je eigen gezin zou je het liefst voor altijd vasthouden? En heb je daar foto’s van? Ik leg graag een paar gewone, maar o zo bijzondere momenten voor jullie vast.

silhouet glijbaan

Goede voornemens

by with 6 Comments Persoonlijk

Nieuw jaar, nieuwe ronden, nieuwe kansen. Dat betekent: tijd voor goede voornemens. Nou moet ik bekennen dat ik daar eigenlijk nooit aan doe. En uit principe al helemaal niet op 1 januari.

En als ik dan toch aan het bekennen ben: ik doe eigenlijk het hele jaar aan goede voornemens. En ik vergeet ze meestal net zo snel als ik ze bedacht heb. Stoppen met suiker eten bijvoorbeeld, maart 2019. Zeker 3 weken volgehouden. Eerder naar bed, oktober 2019. Twee nachten gelukt, hooguit.

Dat is wat bij me past: iets nieuws lezen, daar heel enthousiast over zijn en daarna zo enthousiast zijn over het volgende dat ik het eerste al weer vergeten ben.

Maar ik heb het afgelopen jaar ook wat geleerd over mezelf. Als ik ergens écht enthousiast over ben, als ik iets écht graag wil, dan vergeet ik het niet zomaar. Dan houdt het me dag en nacht bezig. En laat ik dat nou gevonden hebben in 2019. Het was geen voornemen, niet een idee dat op het eerste gezicht wel aardig lijkt, met de gedachte van laat ik dat maar eens gaan doen. Het was iets wat ik écht graag wil, voor nu en voor heel veel jaar na nu. En wat ik helemaal heb uitgewerkt in een plan. Ik wilde fotograaf worden. Rephrase: ik wil fotograaf zijn. En niet zomaar één. Ik wil een goede fotograaf zijn, die gezinnen op een treffende manier weet vast te leggen. Met de liefdevolle, grappige en verdrietige momenten die bij het gezinsleven horen. Ik wil dat mensen blij zijn met de foto’s die ik voor hen maak. Omdat ik blij word van andere mensen blij maken. Dat wil ik. En daar werk ik aan. Met een plan.

Want als je fotograaf bent zoals ik dat wil zijn, dan ben je ook ineens ondernemer. En dat is meer dan een vak. Zeker als je dat naast een baan in loondienst doet. Evenveel werk in veel minder tijd. En met nog nul ervaring als ondernemer. En als je beginnend fotograaf bent, wil je beter worden in wat je doet (hopelijk ook als je niet beginnend bent, maar dat is een ander verhaal). En als je beginnend fotograaf bent, heb je ook nieuwe spullen nodig (waarschijnlijk ook als je niet beginnend bent, never ending story). En een site, en een idee over hoe je jezelf op de kaart zet. En een huisstijl. En kennis over administratie, belasting en andere dingen waar je als enthousiaste starter helemaal niet over na wilt denken. Maar dat moet dus wel. Een plan dus. Stap voor stap aan de slag. En dan lukt het. Echt!

Ik ben trots op wat ik afgelopen jaar heb gedaan en geleerd. Ik heb een website gemaakt, geen idee dat ik dat kon. Ik heb dingen geleerd over social media, contentkalenders en inhaakkalenders, dat een logo eigenlijk een beeldmerk heet. Ik heb me verdiept in belasting en administratie. En intussen probeer ik elke dag een betere fotograaf te zijn dan de dag ervoor.

Dus, voordat je je op blue monday teleurgesteld afvraagt waarom je je goede voornemens al weer hebt losgelaten, bedenk je eens wat je nu écht graag wilt. Wat jíj́ wilt. Voor jezelf. Niet voor iemand anders. En hoe ziet dat er dan precies uit? Kun je het echt voor je zien? Welke kleine stappen kun je zetten om daar dichter in de buurt te komen? En kun je oprecht blij zijn als je het eerste stapje hebt gezet? Of zie je vooral wat je nog niet hebt bereikt?

Ik ben heel benieuwd naar jouw plannen om te gaan realiseren wat jij echt wilt. En als je het leuk vindt om samen over die plannen na te denken, dat vind ik ook heel leuk. Dus laat het me weten!