Tja wat was het eigenlijk, die shoot begin dit jaar? Was het een babyshoot of gezinsshoot? Eigenlijk was het allebei: het was een fotoshoot van een gezin waar kortgeleden een baby bij gekomen was.
En wat voor shoot! Dit was er eentje volgens het boekje: Ze zaten midden in een verbouwing. Ik arriveerde de dag voordat de sloophamer in de achterpui zou gaan. Gezin nog in pyjama toen ik aankwam. De croissantjes werden net in de oven gelegd en tijdens het ontbijt was het tijd voor het ochtendberaad: wat gaan we doen vandaag? Eerst in bad natuurlijk, dikke pret met de broers samen in het grote bad. Daarna werd de kleine dame wakker en was het tijd voor het kleine badje en een knusse voeding bij mama. Maar voeden met 2 grotere kinderen in huis is heel wat anders dan je eerste kind voeden: intussen moet er voorgelezen en mee gepuzzeld worden. Multitasken ten top!
Juist een shoot als deze maakt een waardevol album en slideshow: ik heb precies kunnen laten zien wie ze waren op dat moment in hun leven. Een herinnering voor de toekomst!
Als je bij mij een fotoshoot boekt krijg je na afloop natuurlijk de foto’s, maar ook altijd een album. Want mooie foto’s verdienen een mooiere plek dan een mapje op je harde schijf. Daarnaast maak ik ook een slideshow voor jullie met het verhaal van jullie dag op muziek gezet. Hieronder zie je de slideshow van deze shoot. Hieronder neem ik je mee in zomaar een zondagochtend bij dit gezin.
Omdat je wilt onthouden hoe jullie wáren, niet alleen maar hoe jullie er uitzagen.
Waarom documentaire gezinsfotografie? Iets meer uitleg graag…
Traditionele gezinsfotografie focust op hoe iedereen eruit ziet, op het maken van een zo mooi mogelijk plaatje, met perfecte belichting en fijne poses die geluk en geborgenheid uitstralen. Maar dat perfecte plaatje is niet perse het realistische plaatje. In ieder geval niet de hele dag… In documentairegezinsfotografie gaat het erom hoe het voelt, het gaat om de dagelijkse beslommeringen, de gelukkige en de minder mooie momenten. Het gaat om precies dat wat je je later herinnert van je kindertijd: de liefde, maar ook de ruzies en weer goedmaken, samen ontbijten op zondagochtend, uitgeschopte sokjes omdat blote voetjes gewoon fijner is.
Omdat ruzie maken er ook bij hoort.
Het leven met kleine kinderen is geweldig, maar ook ontzettend vermoeiend, druk en rommelig. Het gaat dwars door het hele huis heen, van kamer naar keuken naar boven in 5 minuten. Binnen, buiten, weer naar binnen. Je hebt soms niet eens de tijd om er bij stil te staan. Geen tijd om te beseffen hoe goed jullie het eigenlijk voor elkaar hebben.
Als je al weet wat er komen gaat, maar het kusje belangrijker vindt dan die roze plaksnoet op je wang.
Met mijn foto’s herinner je je later hoe het was om kind of ouder te zijn in jullie gezin. Niet in ieder willekeurig gezin, maar precies júllie gezin. Met jullie gebruiken, jullie manier om je liefde aan elkaar te tonen, jullie manier van ruzie maken en het weer goedmaken. Ik geef je herinneringen aan het favoriete shirt van je dochter. Beetje versleten, beetje te klein, maar het mag nog niet weg! Ik geef je herinneringen aan de favoriete houding van je zoon, die op zijn zij met zijn hoofd op zijn arm met de auto’s ligt te brrrroemen. Ik geef je de herinneringen aan de tijd dat je ‘s avonds op de bank ploft nadat de kinderen eindelijk op bed liggen. Herinneringen van samen chipjes eten op de bank voor de tv, herinneringen van op zondagochtend met alle kids in bad.
De beste manier om met je auto’s te spelen!
Met deze foto’s onthoud je hoe het echt was. En als we elkaar in de loop van de tijd vaker ontmoeten, zie je ook hoe jullie leven door de jaren heen verandert. Grotere kinderen, andere huisdieren, andere manier van spelen en ander interieur.
Met mijn foto’s kunnen jullie kinderen zien hoe veel er van ze gehouden werd (en wordt), hoe leuk jullie het hadden en ook dat het soms gewoon een beetje saai of mopperig was.
Als dit is wat je jezelf en je kinderen cadeau wilt geven, dan ben je aan het juiste adres.
Wie heeft het niet gedaan, nibb-its als ring, of bugles op je vingers? Als je dan ook nog toevallig een matchend shirt aan hebt is de fotograaf helemaal gelukkig ?
Wat is documentaire gezinsfotografie?
Het is niet zozeer een stijl, als wel een manier waarop de fotograaf te werk gaat.
Documentair betekent waarheidsgetrouw, wat inhoudt dat een documentair fotograaf een deel van de werkelijkheid laat zien. Een foto van een documentair fotograaf is nooit in scene gezet, mensen hoeven niet te poseren en ook niet daar te gaan staan waar het licht het mooist is. Je hoeft dus niet van tevoren naar de kapper, je huis hoeft niet opgeruimd, je hoeft niet na te denken over wat je wel of niet moet doen als die camera in de buurt is. Het enige wat je hoeft te doen is vader of moeder zijn, partner zijn en vooral: jezelf. Altijd strak in de make up? Dan ook als ik er ben. Op zondag tot 12 uur ‘s ochtends in je pyjama? Dan ook als ik er ben. Want dat is wie jullie zijn.
Omdat alleen opa zittend de schommel duwt en er altijd wat geks van maakt.. Dat maakt ons gezin ons gezin.
Makkelijk gezegd natuurlijk, gewoon zijn wie je bent. Dat valt al lang niet altijd mee zonder fotograaf in huis, maar nu drentelt er ook nog een dame met een camera om je heen.
Ten eerste: als ik bij jullie ben, dan probeer ik niet onzichtbaar te zijn. Dat lukt sowieso al niet met mijn 1 meter 80, maar het is ook compleet zinloos en heel ongezellig. Ik ben gewoon een tijdje bij jullie op bezoek. We kletsen, leren elkaar kennen en lachen allemaal even hard om de gekke fratsen van de kinderen. Dit maakt het voor jullie een stuk minder ongemakkelijk, en zo heb ik ook een leuke werkdag.
En het gaat niet alleen om de lol, als ik júllie moet laten zien op mijn foto’s dan moet ik ook de kans krijgen om jullie te leren kennen. Daarom duren mijn shoots ook minimaal 3 uur. Dan kunnen we elkaar rustig leren kennen, kunnen jullie wennen aan aan die camera in huis en kan ik ook jullie echte ik vangen.
En daarom sta ik ook niet achter een plant verscholen de foto’s te maken, maar zit ik er soms letterlijk middenin. Omdat dat de enige mogelijkheid is om het gevoel weer te geven hoe het was. Hoe het was om een peuter van 3 te zijn in jullie gezin. En hoe het was om moeder van 2 kleine dreutels te zijn aan het eind van een slopende dag.
Want dat maakt uiteindelijk de beste fotoreportage: herinneringen aan hoe het écht was.
Letterlijk er middenin: met de confetti tot in mijn ondergoed .
Wil je meer weten? Ben je enthousiast of heb je nog twijfels? Neem gerust contactmet me op, dan praten we samen verder over wat bij jullie gezin past. Als je eerst eens wilt kijken wat je van een reportage kunt verwachten, kijk dan eens bij de blogs of naar de slideshows van verschillende shoots op mijnyoutubekanaal.
Over veerkracht en persoonlijke missie – en hoe ik aan die gekke hand kom.
Simon Sinek schreef in zijn boek de Golden Circle – Startwith Why over Why, How en What. Officieel is het een marketingverhaal, maar je kunt het ook makkelijk op jezelf toepassen. Wat drijft je? Waarvoor kom je elke dag je bed uit?
Leuke dingen om jezelf af te vragen als je thuis zit met een burn-out, nog leuker om jezelf af te vragen voordat je thuis komt te zitten met een burn-out.
Wat is nu eigenlijk de rode draad in wat ik doe? Ik heb zoveel verschillende dingen gedaan, ik vind zoveel leuk: ik ben fanatiek roeicoach geweest, heb lesgegeven in statistiek (ja, echt!), ik coach op de werkvloer, ik ben organisatieadviseur en ik ben gezinsfotograaf. Zie jij hem?
Voor mij duurde het even, maar ik weet het nu: waar ik blij van word is om mensen te laten zien hoe sterk ze zijn, dat ze meer kunnen dan ze denken, wat ze kunnen leren en hoe goed ze het voor elkaar hebben. Waar ik blij van word is van optimisme, van kansen zien en elkaar helpen ze te benutten.
En ineens passen al mijn banen en projecten daar in:
Neem nu project Thuisfront. Dat doe ik voor gezinnen van uitgezonden militairen, maar eigenlijk nog veel meer voor degenen thuis. Die er met dubbele kracht tegenaan moeten om het gezin en hun werk draaiende te houden. Die mama en papa tegelijk moeten zijn. Die het kunnen. Die het doen. Die alleen even niet meer de tijd hebben om stil te staan en te zien hoe goed ze het kunnen. Terwijl dat zo belangrijk is als je het zwaar hebt. Met mijn foto’s kan ik ze dat geven.
Met de buggy over de skatebaan. “Dat doet hij altijd met zijn vader. Nu doe ik het maar met hem, al kan zijn vader veel harder.”
Over mensen die hun zomervakantie in Corona-rook op zagen gaan, misschien even teleurgesteld waren, maar met een nog veel leuker idee de zomervakantie tegemoet gingen.
Vakantie in Griekenland werd met de fiets door Nederland en aan het einde van elke dag pas ontdekken hoe je slaapplek voor de nacht eruit ziet. Luxe B&B, zolderkamer of pipowagen in de boomgaard?
Deze voorbeelden gaan over kracht en veerkracht. Een goed voorbeeld dat voor ons allemaal geldt is heel recent. Als we terugkijken op de afgelopen maanden van Corona, dan was er in het begin paniek: half-lege supermarkten en stress om de combinatie van werk en zorg. En toen wenden we daaraan. En lieten we als diersoort weer eens zien hoe veerkrachtig we zijn en dat we overal een oplossing op kunnen vinden om het niet alleen werkbaar, maar zelfs leuk te maken. Er ontstonden mooie initiatieven: collectief applaus voor de zorg, pubquizzes via Skype om toch contact te houden en hoogwerkers werden kosteloos beschikbaar gesteld om toch oog in oog met dierbaren te kunnen blijven staan. En ineens was het vanzelfsprekend om thuis te werken en dat onze collega’s konden zien dat we thuis ook nog een heel leven hebben. En dat we nog steeds “professioneel” kunnen zijn, ook al racet er af en toe een peuter door de videocall heen.
En dat is veerkracht: even indeuken en dan terugveren en verder gaan, misschien wel hoger springen dan je daarvoor deed. Het is die veerkracht die ik mooi vind. Waar ik in geloof en blij van word. En ik geloof dat het ook andere mensen energie kan geven om die veerkracht te zien. En als ik dat nou maar genoeg laat zien, dat het dan de wereld een pietsie beetje leuker kan maken.
Mag je dan niet verdrietig zijn? Mag het dan nooit tegenzitten? Natuurlijk wel! Het is niet alleen maar leuk. We verliezen mensen die ons lief zijn, we verliezen misschien onze baan, we hebben wel eens pijn. Dat is naar. Echt naar. Maar de vraag is, wat gebeurt er daarna? Krabbel je op? Hoe doe je dat? Wat leer je van wat er gebeurd is? “What doesn’t break you makes you stronger.”
Onbewust was dat ook mijn motto toen ik in 2004 door een ongeluk mijn linkerduim verloor. Pols en arm in puin, ik kon geen vinger aan mijn linkerhand meer bewegen. Ik werd geopereerd (en nog een paar keer) en ging revalideren. Ik had me voorgenomen om met 9 vingers meer te kunnen dan ik ooit met 10 kon. Bleek één van de fases van rouwverwerking te zijn. Zal best, het heeft me in ieder geval geholpen om heel snel weer zelfstandig te kunnen wonen en alles weer op te pakken wat ik graag wilde. Natuurlijk kon ik bepaalde dingen niet meer. Maar overal was een oplossing voor te vinden, en wat ik niet kon, dat vroeg ik. Dat vinden mensen namelijk helemaal niet erg, helpen. Moest ik ook ontdekken, maar ik heb het geleerd.
Dat is wie ik ben en hoe ik dingen aanpak. Dat is de energie die ik meeneem bij alles wat ik doe, of dat een verandertraject is of een fotoshoot. Denken in mogelijkheden, niet in problemen. En overal de lol van inzien.
Wat is fijner dan op een zonnige zaterdagmorgen aankomen op een nog rustig strand? Onder een strakblauwe lucht maakte ik kennis met Iris, Mischa en hun (bonus)kinderen voor een zomershoot met het hele gezin op het Scheveningse strand. De kinderen hadden geen tijd te verliezen en renden gelijk naar de zee. Er werd gespetterd, gelachen en gestoeid. Schelpjes gezocht, gespeeld en gekroeld. Precies zoals het hoort tijdens een dag aan zee!
Zo leuk om te zien dat de stiefbroers en -zus zich van dat hele stief en het leeftijdsverschil niks aantrokken. Hier is bonus echt het meest treffende woord: ik zag één hecht gezin dat ontzettend veel plezier met elkaar had op het strand. De groten speelden met de kleintjes, de kleintjes gingen papa natgieten (nouja, er naast maar dat was perongeluk) De groten plaagden de kleintjes en dat was het moment dat moeders zich fanatiek met de strijd ging bemoeien. Tot grote hilariteit van iedereen.
Zo simpel kan het zijn. Zo mooi kan het zijn.
Vakantie is bij uitstek de tijd van het jaar om herinneringen te maken met je gezin. Foto’s helpen je om die mooie momenten beter te onthouden. Dus maak ze en maak er veel! Zorg dat je er zelf vaker dan één keer op staat en probeer ook foto’s te maken met het hele gezin bij elkaar. En wat nog gaver is: neem een fotograaf mee! Dan hoef je een dag lang geen camera uit je tas te halen en alleen maar te genieten van de tijd samen met je gezin. Ik leg jullie mooie herinneringen met veel liefde voor jullie vast en maak zelfs het album voor je! Op deze pagina lees je meer over de shoots die ik deze zomer aanbied. Dat kan een zomershoot zijn op het strand, maar net zo goed in de bossen, op het vakantiepark of op de camping. Of neem gelijk contact op via het formulier hiernaast.
