Nog 16 nachtjes slapen, dan is papa thuis! Voor project Thuisfront deed ik een gezinsshoot bij Harriëtte en haar 3 kinderen. Een gewone day in the life gezinsshoot, maar dan met één belangrijk persoon minder op de foto: papa is als militair voor een aantal maanden uitgezonden naar ver weg. En toch was hij er een beetje bij, met de foto’s op het aftelbord, de bloemen voor de verjaardag van één van de kinderen en voor iedereen een eigen kaart op het dressoir.
Het is een mooi aandenken geworden voor iedereen. De oudste die zo graag goochelt en grapjes uithaalt en die inmiddels zo lekker zelf kan lezen, de middelste die nu zo netjes binnen de lijntjes kan kleuren en de jongste die er op los boeft. Met twee handjes uit een beker drinkt en daarna lekker met de vork in de melk zit te roeren. Laarsjes verkeerd om aan en lekker druifjes snoepen als je denkt dat mama het niet ziet. Maar ook het samen spelen, samen koken en kroelen met mama. De kleine grote dingen van het leven met kleine kinderen.
Dit zijn de dingen die papa gemist heeft de afgelopen maanden. De ontwikkeling van de kinderen die zo ontzettend snel gaat op deze leeftijd. Maar dit zijn ook de dingen waarvan je denkt: dat onthoud ik wel. Maar weet je, dat doe je niet. Niet alles. Niet alsof je het voor je ziet. Ik weet het van mezelf, dingen die ik van de oudste niet opgeschreven of gefotografeerd heb omdat ik dacht dat ik het wel zou onthouden. Niet dus. En dat maakt deze foto’s zo mooi en belangrijk. Voor nu, maar vooral voor later.
Welke herinneringen van je eigen gezin zou je het liefst voor altijd vasthouden? En heb je daar foto’s van? Ik leg graag een paar gewone, maar o zo bijzondere momenten voor jullie vast.
