Sinds vorig jaar maak ik, in samenwerking met Defensie, onder de naam Project Thuisfront, fotoreportages van gezinnen van wie één ouder voor een aantal maanden (of zelfs meer dan een jaar) is uitgezonden naar een plek heel ver hiervandaan. De thuisblijvers krijgen een slideshow, de uitgezonden ouder krijgt als verrassing een album bezorgd met een inkijkje in het leven thuis. Voor mij persoonlijk: te belangrijk om niet te doen.
Want dit projectdoet me wat, iedere shoot opnieuw. Ik ben steeds weer geraakt door de (veer)kracht van de thuisblijvers, door de kinderen die er allemaal op hun eigen manier mee omgaan en de ouders die papa en mama tegelijk zijn en zorgen dat alles zo goed mogelijk doordraait. Corona of niet. En ook de uitgezonden ouder doet het wat, om te zien hoe het er thuis aan toe gaat. Niet de schoolfoto’s, maar de dingen waar het écht om gaat: samen ontbijten op zondagochtend, avondritueel met de kids, boekje lezen op bed. De kracht van de thuisblijver, maar ook de traantjes als het tegenzit en de hoopgevende pot met snoepjes die steeds leger raakt, waardoor de kindjes zien dat papa bijna thuiskomt.
Als je doet wat papa eigenlijk altijd met de kleine doet.
Maar één shoot springt er bovenuit. Ik had mezelf al met zwangerschapsverlof gestuurd, maar toen las ik over dit kleine frummeltje van wie de papa op uitzending is gegaan toen ze 2 weken (!) oud was. Neem even de tijd om het je voor te stellen.
Wat denk je? Hoe zou jij dat vinden? Hoe zou je het doen?
Als moeder die 24/7 verantwoordelijk is voor alles, inclusief de gebroken nachten, de onzekerheden die je als jonge moeder hebt en de onmogelijkheid om te sparren met je partner over of je het wel goed doet.
Maar stel je ook de vader voor, die voor zijn werk aan het doen is wat hij het liefste doet, superbelangrijk werk ook, maar die wel de eerste 4 maanden van zijn dochter moet missen. Hoe groei je in die rol als je thuiskomt?
Dat voorstellen, dat doe ik dus een hoop. Tel daar een gezonde portie zwangerschapshormonen bij op en je kunt wel raden hoe het verder ging: hup, weg verlof en op pad met de camera. Fijn dat zo’n kleine baby nog nergens heen gaat, daar had ik in deze fase van de zwangerschap echt niet meer achteraan kunnen rennen. En zo werd het een relaxte shoot, die precies duidelijk maakt hoe het leven eruit ziet met zo’n kleine frummel in huis.
En tussendoor natuurlijk gesprekken van moeder tot moeder, want zo gaat een shoot met mij in huis. Ik ben gewoon op visite en maak toevallig ook foto’s.
Tja wat was het eigenlijk, die shoot begin dit jaar? Was het een babyshoot of gezinsshoot? Eigenlijk was het allebei: het was een fotoshoot van een gezin waar kortgeleden een baby bij gekomen was.
En wat voor shoot! Dit was er eentje volgens het boekje: Ze zaten midden in een verbouwing. Ik arriveerde de dag voordat de sloophamer in de achterpui zou gaan. Gezin nog in pyjama toen ik aankwam. De croissantjes werden net in de oven gelegd en tijdens het ontbijt was het tijd voor het ochtendberaad: wat gaan we doen vandaag? Eerst in bad natuurlijk, dikke pret met de broers samen in het grote bad. Daarna werd de kleine dame wakker en was het tijd voor het kleine badje en een knusse voeding bij mama. Maar voeden met 2 grotere kinderen in huis is heel wat anders dan je eerste kind voeden: intussen moet er voorgelezen en mee gepuzzeld worden. Multitasken ten top!
Juist een shoot als deze maakt een waardevol album en slideshow: ik heb precies kunnen laten zien wie ze waren op dat moment in hun leven. Een herinnering voor de toekomst!
Als je bij mij een fotoshoot boekt krijg je na afloop natuurlijk de foto’s, maar ook altijd een album. Want mooie foto’s verdienen een mooiere plek dan een mapje op je harde schijf. Daarnaast maak ik ook een slideshow voor jullie met het verhaal van jullie dag op muziek gezet. Hieronder zie je de slideshow van deze shoot. Hieronder neem ik je mee in zomaar een zondagochtend bij dit gezin.
Ik schreef ook dat je helemaal niks hoeft voor te bereiden voor zo’n reportage. Jij doet gewoon wat je die dag toch al van plan was en ik kom een paar uurtjes of een dagje op visite en maak een reportage van wie jullie zijn. Dat is natuurlijk heel makkelijk gezegd, maar de verleiding is ontzettend groot om toch even wat op te ruimen voordat de deurbel gaat en om tóch even wat leukers aan te trekken dan wat je normaal op zondagochtend aan zou hebben. Toch even een bloemetje in huis halen en toch de haren van de kids nog even leuk doen.
Geloof me, ik heb zelf die neiging ook als we zelf een fotograaf over de vloer hebben. Ik moet me echt bedwingen om het niet te doen. We zijn zo opgegroeid met streven naar het perfecte plaatje dat het ontzettend moeilijk is om dat ineens los te laten alleen maar omdat de fotograaf dat zei.
Maar juist die shoots waarbij écht niks wordt voorbereid, dat je je als fotograaf bijna afvraagt of je wel op de goede dag en tijd bent komen opdagen, dat zijn de leukste. Niet alleen voor mij, omdat ik dan al weet dat het een super relaxte en gezellige dag gaat worden, maar vooral ook voor jou. Omdat ik je alleen dan de foto’s kan geven die jullie echte gezin weerspiegelen. En daar deed je het voor toch? Voor echte herinneringen voor later.
Dus doe op zondagochtend gerust in je pyjama de deur voor me open. Ik ontbijt graag een hapje mee.
Wil jij ook herinneringen aan hoe het is om jullie te zijn, met de kinderen zoals ze nu zijn, het huis zoals het nu is en alle kleine dingetjes die jullie jullie maken? Neem dan gerust contact met me op.
Omdat je wilt onthouden hoe jullie wáren, niet alleen maar hoe jullie er uitzagen.
Waarom documentaire gezinsfotografie? Iets meer uitleg graag…
Traditionele gezinsfotografie focust op hoe iedereen eruit ziet, op het maken van een zo mooi mogelijk plaatje, met perfecte belichting en fijne poses die geluk en geborgenheid uitstralen. Maar dat perfecte plaatje is niet perse het realistische plaatje. In ieder geval niet de hele dag… In documentairegezinsfotografie gaat het erom hoe het voelt, het gaat om de dagelijkse beslommeringen, de gelukkige en de minder mooie momenten. Het gaat om precies dat wat je je later herinnert van je kindertijd: de liefde, maar ook de ruzies en weer goedmaken, samen ontbijten op zondagochtend, uitgeschopte sokjes omdat blote voetjes gewoon fijner is.
Omdat ruzie maken er ook bij hoort.
Het leven met kleine kinderen is geweldig, maar ook ontzettend vermoeiend, druk en rommelig. Het gaat dwars door het hele huis heen, van kamer naar keuken naar boven in 5 minuten. Binnen, buiten, weer naar binnen. Je hebt soms niet eens de tijd om er bij stil te staan. Geen tijd om te beseffen hoe goed jullie het eigenlijk voor elkaar hebben.
Als je al weet wat er komen gaat, maar het kusje belangrijker vindt dan die roze plaksnoet op je wang.
Met mijn foto’s herinner je je later hoe het was om kind of ouder te zijn in jullie gezin. Niet in ieder willekeurig gezin, maar precies júllie gezin. Met jullie gebruiken, jullie manier om je liefde aan elkaar te tonen, jullie manier van ruzie maken en het weer goedmaken. Ik geef je herinneringen aan het favoriete shirt van je dochter. Beetje versleten, beetje te klein, maar het mag nog niet weg! Ik geef je herinneringen aan de favoriete houding van je zoon, die op zijn zij met zijn hoofd op zijn arm met de auto’s ligt te brrrroemen. Ik geef je de herinneringen aan de tijd dat je ‘s avonds op de bank ploft nadat de kinderen eindelijk op bed liggen. Herinneringen van samen chipjes eten op de bank voor de tv, herinneringen van op zondagochtend met alle kids in bad.
De beste manier om met je auto’s te spelen!
Met deze foto’s onthoud je hoe het echt was. En als we elkaar in de loop van de tijd vaker ontmoeten, zie je ook hoe jullie leven door de jaren heen verandert. Grotere kinderen, andere huisdieren, andere manier van spelen en ander interieur.
Met mijn foto’s kunnen jullie kinderen zien hoe veel er van ze gehouden werd (en wordt), hoe leuk jullie het hadden en ook dat het soms gewoon een beetje saai of mopperig was.
Als dit is wat je jezelf en je kinderen cadeau wilt geven, dan ben je aan het juiste adres.
Wie heeft het niet gedaan, nibb-its als ring, of bugles op je vingers? Als je dan ook nog toevallig een matchend shirt aan hebt is de fotograaf helemaal gelukkig ?
Wat is documentaire gezinsfotografie?
Het is niet zozeer een stijl, als wel een manier waarop de fotograaf te werk gaat.
Documentair betekent waarheidsgetrouw, wat inhoudt dat een documentair fotograaf een deel van de werkelijkheid laat zien. Een foto van een documentair fotograaf is nooit in scene gezet, mensen hoeven niet te poseren en ook niet daar te gaan staan waar het licht het mooist is. Je hoeft dus niet van tevoren naar de kapper, je huis hoeft niet opgeruimd, je hoeft niet na te denken over wat je wel of niet moet doen als die camera in de buurt is. Het enige wat je hoeft te doen is vader of moeder zijn, partner zijn en vooral: jezelf. Altijd strak in de make up? Dan ook als ik er ben. Op zondag tot 12 uur ‘s ochtends in je pyjama? Dan ook als ik er ben. Want dat is wie jullie zijn.
Omdat alleen opa zittend de schommel duwt en er altijd wat geks van maakt.. Dat maakt ons gezin ons gezin.
Makkelijk gezegd natuurlijk, gewoon zijn wie je bent. Dat valt al lang niet altijd mee zonder fotograaf in huis, maar nu drentelt er ook nog een dame met een camera om je heen.
Ten eerste: als ik bij jullie ben, dan probeer ik niet onzichtbaar te zijn. Dat lukt sowieso al niet met mijn 1 meter 80, maar het is ook compleet zinloos en heel ongezellig. Ik ben gewoon een tijdje bij jullie op bezoek. We kletsen, leren elkaar kennen en lachen allemaal even hard om de gekke fratsen van de kinderen. Dit maakt het voor jullie een stuk minder ongemakkelijk, en zo heb ik ook een leuke werkdag.
En het gaat niet alleen om de lol, als ik júllie moet laten zien op mijn foto’s dan moet ik ook de kans krijgen om jullie te leren kennen. Daarom duren mijn shoots ook minimaal 3 uur. Dan kunnen we elkaar rustig leren kennen, kunnen jullie wennen aan aan die camera in huis en kan ik ook jullie echte ik vangen.
En daarom sta ik ook niet achter een plant verscholen de foto’s te maken, maar zit ik er soms letterlijk middenin. Omdat dat de enige mogelijkheid is om het gevoel weer te geven hoe het was. Hoe het was om een peuter van 3 te zijn in jullie gezin. En hoe het was om moeder van 2 kleine dreutels te zijn aan het eind van een slopende dag.
Want dat maakt uiteindelijk de beste fotoreportage: herinneringen aan hoe het écht was.
Letterlijk er middenin: met de confetti tot in mijn ondergoed .
Wil je meer weten? Ben je enthousiast of heb je nog twijfels? Neem gerust contactmet me op, dan praten we samen verder over wat bij jullie gezin past. Als je eerst eens wilt kijken wat je van een reportage kunt verwachten, kijk dan eens bij de blogs of naar de slideshows van verschillende shoots op mijnyoutubekanaal.
